Γράφει ο Δημήτρης Πολυχρόνης
Την περασμένη Κυριακή συνέβη κάτι που μέχρι πριν τρεις μήνες φάνταζε ακατόρθωτο. Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έχασε την κοινωνική της παντοδυναμία, κατρακυλώντας από το 41% στο 28% και χάνοντας ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους, ή αλλιώς τη μισή της δύναμη σε σχέση με πέρυσι. Η επιτυχία της βέβαια είναι ότι ενώ μετράει απώλειες που θέτουν σε κίνδυνο τη συνοχή της, ο χώρος από το δημοκρατικό κέντρο και αριστερά δεν κατάφερε να το καρπωθεί στο ελάχιστο. Αντίθετα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, κερδισμένο βγαίνει ένα φάσμα ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων με οπισθοδρομική και αντιδραστική ατζέντα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έπειτα από μια επεισοδιακή διάσπαση και έντονες εσωτερικές διεργασίες που εργαλειοποιούνταν από τους αντιπάλους του και που κατά πολλούς από αυτούς όδευε σε διάλυση, όχι μόνο στάθηκε όρθιος αλλά κατάφερε να ξαναέρθει στη 2η θέση, έστω και με δύο μονάδες διαφορά. Ο Στέφανος Κασσελάκης, ένας νέος πολιτικός αρχηγός στην πολιτική, κατάφερε μέσα σε έξι μήνες να πάρει ένα κόμμα που δημοσκοπικά έπιανε μονοψήφια ποσοστά και να το επαναφέρει σε τροχιά κυβερνητικής διεκδίκησης. Απέναντι σε έναν Ανδρουλάκη που επιχείρησε να δοξαστεί κρυπτώμενος, θεωρώντας ότι η δεύτερη θέση είναι εξασφαλισμένη απ’ τις δημοσκοπήσεις.
Το ΠΑΣΟΚ σύσσωμο βεβαίως δε φαίνεται να κατάλαβε τίποτα από το εκλογικό αποτέλεσμα. Η οριακή αύξηση του 1,5% θεωρήθηκε από τα στελέχη του ως νίκη, ενώ στην πραγματικότητα θεωρείται στατιστικά ασήμαντη λαμβάνοντας κανείς υπόψη την αποχή του 60% των ψηφοφόρων και εκ των πραγμάτων του 1/3 των περσινών εκλογέων. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί νίκη από τη στιγμή που δεν κατάφερε να φέρει όλους τους περσινούς του ψηφοφόρους για να ψηφίσουν ή να καρπωθεί τη φθορά μιας κυβέρνησης που καταρρέει ή έστω ενός διασπασμένου αντιπάλου του που δεν έχει ούτε το ένα δέκατο της πολιτικής του εμπειρίας.. Αυτό φαίνεται να βρήκαν ως αφορμή άλλωστε και τα στελέχη του κόμματος που ζητούν επιτακτικά αλλαγή ηγεσίας. Ασυγκράτητοι σε βαθμό αλαζονείας.
Το ΚΚΕ από την άλλη πανηγύρισε.. Τι ακριβώς πανηγύρισε βέβαια, μόνο οι άνθρωποι του ταξικού ιδεαλισμού γνωρίζουν. Το ότι έχασε 40 χιλιάδες ψηφοφόρους σε σχέση με το 2023 κι ότι από 4ο κόμμα εξέπεσε στην 5η θέση, μετά τον επίδοξο πωλητή επιστολών του Ιησού; Οι πανηγυρισμοί των φανατικών ΚΚΕδων πάντως θύμιζαν αυτούς των οπαδών από ομάδες που παίζουν ποδόσφαιρο στη Γ’ Εθνική. Αν και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι σε πολλά σωματεία καταφέρνουν και πιάνουν πρώτη κατηγορία, αλλά μόνο και μόνο από την απαξίωση της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης των τελευταίων ετών. Ενδεχομένως λοιπόν, να πανηγύρισαν ετεροχρονισμένα τη νίκη της ΠΚΣ στις φοιτητικές εκλογές που συμμετείχε το 10% του συνόλου των φοιτητών της χώρας. Αν και ακόμα πρέπει να μαλώνουν με τη ΔΑΠ για το ποιος ήρθε πρώτος.
Ωστόσο, το βραβείο άρνησης οποιασδήποτε επαφής με την πραγματικότητα το πήρε η Νέα Αριστερά. Μετά το δυσμενέστατο για αυτήν αποτέλεσμα που την κατέταξε στα υπόλοιπα του ακίνδυνου αριστερισμού, κάτω απ’ το Μέρα25 και λίγο πάνω απ’ τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου, στελέχη της εμφανίστηκαν σε δημόσιες συχνότητες καναλιών χωρίς να φαίνεται να έχουν καταλάβει το οτιδήποτε και με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Τόσο εντύπωση προκάλεσε στα συστημικά ΜΜΕ η στάση τους που μέχρι και η Έλλη Στάη στρίμωξε την κ. Αχτσιόγλου σχετικά με το ζήτημα της επιστροφής των εδρών στον ΣΥΡΙΖΑ. Εις μάτην όμως, καθώς τόσο η ίδια όσο και άλλοι ιδεοπλόκοι της ΝΕΑΡ (Σημείωση: Ιδεοπλόκος είναι ο “ιδεολόγος” που με άλλοθι την ιδεολογική του καθαρότητα δολοπλοκεί εις βάρος του λαού), άρχισαν να κατηγορούν και πάλι τον κόσμο και τους ανθρώπους για το αποτέλεσμα. Ένας υπέροχος στραβός γιαλός δηλαδή. Όσο για τους ίδιους, διατείνονται ότι κράτησαν την αξιοπρέπεια.. που δεν έχουν!
Δεν ξέρω που θα καταλήξουν οι συζητήσεις για την ευρύτερη (κέντρο)αριστερά που έχουν ξεκινήσει από ορισμένους αυτόκλητους πεφωτισμένους, που στο κάτω κάτω της γραφής δεν τους ρώτησε κανείς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι άρχισε να ανακάμπτει η μόνη οργανωμένη αριστερά που αποδεδειγμένα μπορεί να καταρτήσει κυβερνητική πρόταση ενάντια σε μια παραπαίουσα κυβέρνηση. Ο Στέφανος Κασσελάκης γνωρίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχασε πέρυσι λόγω του ότι άνοιξε μια μονοσήμαντη συζήτηση για συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, δίνοντας τελικά το μήνυμα ότι αδυνατεί να κυβερνήσει μόνος του. Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει από την κατάρρευση μιας Βαβέλ που είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση 11 Βαρόνων και απειλείται ανά πάσα στιγμή η θέση του στη Βουλή. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όλες αυτές οι συζητήσεις γίνονται είτε ερήμην της κοινωνίας είτε με ατζέντα που δεν την αφορά.
Σύντομα, η κυβέρνηση θα αρχίσει ακρότητες προκειμένου να γαντζωθεί στην εξουσία. Σε αυτή της την προσπάθεια, θα αποζητήσει χείρα βοηθείας από όποιον είναι πρόθυμος να της την παρέχει και το ΠΑΣΟΚ έχει παρόμοιο παρελθόν συνεργασίας μαζί της. Πέραν βεβαίως του γεγονότος ότι αποτελεί φυτώριο στελεχών της τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα, θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις για το πώς εξυπηρετεί τόσα χρόνια αυτό το υπέρογκο χρέος που πλησιάζει το μισό δις ευρώ που μαζί του μπορεί να συγκριθεί μόνο αυτό της ΝΔ. Επίσης, θα πρέπει επιτέλους ο κ. Ανδρουλάκης να μας εξηγήσει πειστικά γιατί δεν κινήθηκε νομικά κατά της παρακολούθησής του μέσω του Predator, καθώς κανένας δε θέλει για κυβερνητικό εταίρο κάποιον που τον κρατάνε στο χέρι με υποκλοπές.
