Ήταν το 2017 όταν η Θεανώ Φωτίου, αναπληρώτρια Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης σχεδίασε και υλοποίησε μια σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της βαθιάς ανθρωπιστικής κρίσης. Ένα από τα οποία ήταν το μέτρο των σχολικών γευμάτων. Ήταν τότε που λιποθυμούσαν παιδιά από την πείνα και σημαντική δράση είχαν αναλάβει οι εκπαιδευτικοί των σχολείων.
Ζεστό φαγητό για όλα τα παιδιά που το επιθυμούσαν σε κάθε σχολείο και όχι στοχοποιημένα στα πιο φτωχά παιδιά. Μελέτες που είχα γίνει, μάλιστα, βρήκαν ότι υπήρχε θετική επίδραση και στην σχολική επίδοση των παιδιών, καθώς νηστικό αρκούδι δεν χορεύει όπως λέει και ο λαός . Μια σπουδαία έμπνευση της Θεανώς που η τότε αντιπολίτευση τα χαρακτήριζε συσσίτια και τα απαξίωνε. Όπως βλέπουμε στο νομό μας που είναι από τους φτωχότερους στη χώρα ο αριθμός των σχολείων βαίνει μειούμενος. Αλήθεια με ποια κριτήρια μειώθηκαν τα σχολεία του νομού στα οποία παρέχονται τα γεύματα; Μήπως διαπίστωσαν αύξηση του κατακεφαλήν εισοδήματος των κατοίκων του νομού μας ή κάθε πέρσι και καλύτερα; Να θυμίσουμε ότι επί ΣΥΡΙΖΑ, η επιλογή των δήμων (που κάθε χρόνο ήταν συντριπτικά περισσότεροι από την προηγούμενη χρονιά), γινόταν με αντικειμενικά κριτήρια όπως η ανεργία, τα ποσοστά φτώχειας και παιδικής φτώχειας και ο αριθμός των νοικοκυριών που έπαιρνε ΚΕΑ. Αλήθεια τώρα ποια ήταν τα κριτήρια για τη μείωση των σχολείων στο νομό μας. Μήπως η επιλογή των σχολείων δεν έχει να κάνει με κοινωνικά κριτήρια αλλά με κριτήρια όπως η εξυπηρέτηση δημάρχων προσκείμενων στη ΝΔ που ήθελαν κι αυτοί να περιληφθούν στα σχολικά γεύματα, καταργώντας ταυτόχρονα δήμους ή περιορίζοντας δραστικά τα γεύματασε δήμους που μέχρι σήμερα έπαιρναν ανελλιπώς γεύματα από την αρχή του προγράμματος, επί ΣΥΡΙΖΑ; Τα νούμερα, πάντως, μιλάνε και δεν είναι ευνοϊκά.