Κύριε Πρόεδρε,
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Πριν μιλήσω για το θέμα του νομοσχεδίου θα ήθελα καταρχάς να μεταφέρω το κλίμα από την Βόρεια Ελλάδα και ειδικά την Ξάνθη, όπου και βρίσκομαι.
Πρώτα από όλα, θα ήθελα και από του βήματος, που μου δίνεται, να μεταφέρω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια σε όλους όσους έχασαν τους οικείους τους από αυτήν την δύσκολη μάχη με τον κορωνοϊό και να ευχηθώ υπομονή και ανάρρωση σε όσους βγαίνουν νικητές από αυτήν την περιπέτεια. Και για ακόμα μια φορά θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου απέναντι στο υγειονομικό προσωπικό, που είναι ο φύλακας μας στην μάχη με την πανδημία.
Ξέρετε, εδώ στα Βόρεια, η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη.
Γειτονικοί μας νομοί, όπως η Δράμα, ασφυκτιούν. Το νοσοκομείο αναφοράς της Περιφέρειάς μας στην Αλεξανδρούπολη προσπαθεί να ανταπεξέλθει με 100% πληρότητα στις κλίνες ΜΕΘ. Ακόμα και το Νοσοκομείο της Ξάνθης, παρόλο που είναι ασφυκτικά γεμάτο, από ό,τι μαθαίνουμε, προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες παρά το ελλιπές προσωπικό. Όμως, δυστυχώς, τα κρούσματα και οι θάνατοι, συνεχίζουν να αυξάνονται.
Μέσα σε αυτήν την συγκυρία, στην οποία δεν γίνεται να μείνουμε απαθείς, βλέπουμε ότι δεν έχουν μπει σε καραντίνα μόνο οι πολίτες, δυστυχώς έχει μπει σε καραντίνα και η ίδια η δημοκρατία μας. Κοινωνικά δικαιώματα ποδοπατούνται καθημερινά, ενώ όσοι βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας παραμένουν στο απυρόβλητο. Έτσι, δημιουργούνται δύο ταχύτητες πολιτών. Η μια είναι η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που τηρεί τα μέτρα και αγωνίζεται καθημερινά με το άγχος της επιβίωσης, και στην άλλη βρίσκονται όσοι βρίσκονται στο τιμόνι αυτής της χώρας και επιβάλλουν μέτρα και καραντίνες και όμως οι ίδιοι είναι υπεράνω των μέτρων που θέτουν.
Σε αυτό το πλαίσιο, έρχεται σήμερα και ένα νομοσχέδιο που αφορά πολύ σοβαρά ζητήματα και το οποίο καλούμαστε να το συζητήσουμε με περιορισμό ομιλητών και εξ αποστάσεως. Ως κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε εξαρχής ζητήσει να παύσει η νομοθέτηση για ζητήματα τόσο σοβαρά, που δεν σχετίζονται με την πανδημία, ώστε να μπορούμε να τα συζητάμε υπό ομαλές συνθήκες και με την προσοχή που απαιτείται. Αντιθέτως, η Νέα Δημοκρατία έχει επιδοθεί τις τελευταίες ημέρες σε νομοθέτηση πολύ κρίσιμων θεμάτων, ενώ ακόμα δεν έχει ρυθμίσει τα ίδια τα θέματα της πανδημίας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην υγεία, όπου επανειλημμένως μιλάμε για την ανάγκη προσλήψεων υγειονομικού προσωπικού, και στην οικονομία που πραγματικά η στήριξη προς τις επιχειρήσεις που έχουν αναστείλει την λειτουργία τους είναι ψίχουλα.
Αναφέρομαι ακόμα και στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Πριν λίγες μέρες στον γειτονικό μας νομό, την Κομοτηνή, έγινε γνωστό ότι ένας πατέρας ζήτησε να αναβληθεί το κόψιμο του ρεύματος στο σπίτι του μέχρι το παιδί του να ολοκληρώσει το τηλεμάθημα. Το σχόλιο του Υπουργού σε Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης επί του θέματος ήταν ότι ο πάροχος είναι επιχείρηση και πρέπει να βρει μια λύση, ώστε να μη ζημιώνεται. Σε αυτές τις συνθήκες με την ενεργειακή φτώχεια στα ύψη κανονικά η Κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει απαγορεύσει τις διακοπές ρεύματος και να λάβει μέτρα για να αποκαταστήσει το πρόβλημα, όχι να συζητάμε για το πως οι ιδιωτικές επιχειρήσεις θα μειώσουν την χασούρα τους.
Για το θέμα αυτό, μάλιστα καταθέσαμε και τροπολογία ως ΣΥΡΙΖΑ για την “Δωρεάν επανασύνδεση και δωρεάν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος,
την απαγόρευση διακοπής παροχών ρεύματος, ύδατος, φυσικού αερίου, τηλεφωνίας
και σύνδεσης στο διαδίκτυο σε πληθυσμιακές ομάδες πληττόμενες από την πανδημία” και ελπίζω για μια φορά να μην σταθείτε κατώτεροι των περιστάσεων.
Η Κυβέρνηση έρχεται σήμερα χαρακτηρίζοντας το νομοσχέδιο “μια μεγάλη μεταρρύθμιση για το περιβάλλον, για την ιδιοκτησία, για την ανάπτυξη”, ενώ κάνει ακριβώς το αντίθετο. Το νομοσχέδιο αυτό διασπά και καθυστερεί τον χωροταξικό σχεδιασμό, δημιουργεί ανισότητες στην εκτός σχεδίου δόμηση και αφήνει παράθυρα τακτοποιήσεων υποθέσεων ημετέρων, όπως της Ελληνικός Χρυσός. Παράλληλα, δεν επιτυγχάνεται στοιχειωδώς ο στόχος της βιώσιμης ανάπτυξης όπως τίθεται από το νομοσχέδιο, εφόσον ο στρατηγικός ολοκληρωμένος σχεδιασμός υποβαθμίζεται και αναιρείται πλήρως από τον αποσπασματικό σχεδιασμό των Ειδικών Πλαισίων και Σχεδίων. Με τον τρόπο αυτό ανοίγει ο δρόμος για επιβολή κεντρικών κατευθύνσεων και πολιτικών σε βάρος της τοπικής βούλησης, τακτοποιώντας κολλητούς και συμφέροντα.
Επίσης, το νομοσχέδιο κάθε άλλο παρά καταργεί την εκτός σχεδίου δόμηση, αφού η απαγόρευση δόμησης στα τεμάχια (μικρότερα των 4 στρεμμάτων) τίθενται σε ισχύ μετά από 2 χρόνια. Οπότε είναι σαν να δίνετε το σήμα να χτιστούν όσο πιο σύντομα γίνεται. Ενώ και το περιβαλλοντικό πρόσημο που διατείνεστε ότι έχει το νομοσχέδιό σας δεν υπάρχει πουθενά. Αντίθετα, υπάρχει απουσία της κλιματικής προσέγγισης και σαφής υποβάθμιση του περιβάλλοντος που προκύπτει και από την αύξηση της δόμησης στα ψηλά κτίρια. Βέβαια, δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση κάτι τέτοιο μετά από την θέσπιση του αντιπεριβαλλοντικού σας νόμου ο οποίος, στην ουσία, ακύρωσε το έργο των δασικών χαρτών και του κτηματολογίου και έθεσε σε κίνδυνο όλες τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας μετά και την κατάργηση των φορέων των περιοχών Natura 2000.
Μάλιστα, στο νομοσχέδιό σας παρατηρήσαμε ότι υπάρχει και κεφάλαιο για τις αυθαίρετες κατασκευές και τις αλλαγές χρήσης. Παρόλα αυτά, ο νόμος αυτός δεν καλύπτει ένα χρόνιο πρόβλημα που έχουμε θέσει επανειλημμένως και αφορά τον νομό της Ξάνθης.
Το 1976 η Παλιά Πόλη της Ξάνθης χαρακτηρίστηκε με αποφάσεις του τότε Υπουργού Πολιτισμού «τόπος χρήζων ειδικής Κρατικής Προστασίας», ενώ το 1995 με απόφαση του Υπουργού Μακεδονίας- Θράκης κηρύχτηκαν διατηρητέα 593 κτίρια της Παλιάς Πόλης. Μάλιστα, χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες (Α, Β και Γ) ανάλογα με την σπουδαιότητα τους και για κάθε κατηγορία προβλεπόταν διαφορετικός βαθμός προστασίας και δυνατότητες παρέμβασης.
Για παράδειγμα, στα διατηρητέα κτίρια της κατηγορίας Β ́ επιτρέπονται οι επεμβάσεις και οι προσθήκες, αλλά μόνο σε αφανείς πλευρές των διατηρητέων,
στα κτίρια της κατηγορίας Γ ́ επιτρέπονται προσθήκες και επεκτάσεις χωρίς περιορισμό στη θέση, ακόμα και πλήρεις ανακατασκευές τους.
Ενώ ως προς το μέγεθος τους τίθενται οι περιορισμοί που επιβάλουν οι όροι δόμησης.
Το καθεστώς αυτό δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ελλάδα παρά μόνο στην Ξάνθη. Και μάλιστα στην Παλιά Πόλη της Ξάνθης, όπου παραμένει ζωντανή με τα διατηρητέα αυτά να συνιστούν πολλές φορές πρώτη κατοικία των ιδιοκτητών τους.
Λόγω της παλαιότητας των κτιρίων σε πολλά διατηρητέα, οι ιδιοκτήτες προέβησαν σε νόμιμες ή αυθαίρετες κατασκευές για την στήριξη των οικιών τους ή σε επεκτάσεις προκειμένου να καταστούν λειτουργικά. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, ακόμα και πριν την κήρυξή τους ως διατηρητέα.
Προφανώς και σε περιπτώσεις αυθαιρεσίας η πολιτεία δεν πρέπει να υποχωρεί, όμως, στην περίπτωση που η αυθαίρετη κατασκευή έγινε πριν τα συγκεκριμένα κτίρια κηρυχτούν ως διατηρητέα ή για λόγους βιωσιμότητας; Νομίζω ότι αυτά είναι θέματα που πρέπει να ρυθμιστούν και να βρεθεί μια λύση. Ειδικά, όταν οι ιδιοκτήτες αυτών των κατοικιών βρίσκονται σε αδιέξοδο με υπέρογκα πρόστιμα και οι διαταγές κατεδάφισης κτιρίων, ειδικά μέσα σε αυτές τις συνθήκες.
Σας εφιστώ την προσοχή, καθώς το πρόβλημα αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο των ιδιοκτητών που είχαν την τύχη ή την ατυχία να έχουν τα σπίτια τους εντός της Παλιάς Πόλης της Ξάνθης και να χαρακτηρίζονται ως διατηρητέα. Αυτό είναι πρόβλημα ολόκληρης της πόλης της Ξάνθης, αφού η Παλιά μας Πόλη αποτελεί το στολίδι του νομού και είναι το πιο σημαντικό τουριστικό σημείο με μεγάλη ιστορική και πολιτιστική αξία. Για να μην ερημώσει παντελώς, λοιπόν, θα πρέπει το ζήτημα να ρυθμιστεί, ώστε ή να μπορέσουν να κατοικηθούν τα σπίτια στην Παλιά Πόλη ή να μεταβιβαστούν. Και στην μια και στην άλλη περίπτωση, όμως, απαιτείται να γίνει η τακτοποίηση των αυθαίρετων προσθηκών και επεκτάσεων τους. Μάλιστα, αυτό είναι ένα πρόβλημα που ταλανίζει και την περιοχή Σαμακώβ της Ξάνθης.
Επομένως, αν θέλετε να υπερηφανεύεστε για μεταρρυθμίσεις στην χωροταξία και στην ιδιοκτησία θα μπορούσατε να ξεκινήσετε από απλά ζητήματα βιωσιμότητας των πόλεων, όπως στην περίπτωση της Ξάνθης. Αλλά αντιθέτως, εσείς επιλέγετε να φέρνετε νομοσχέδια που στην ουσία ξηλώνουν το κοινωνικό κράτος σε συνθήκες πανδημίας, οπού έχετε επιβάλλει ένα ιδιότυπο σιωπητήριο στους πολίτες.
Κλείνοντας, εύχομαι πραγματικά σύντομα η χώρα μας να βγει από αυτήν την περιπέτεια, ώστε να μπορέσουμε όλοι μας να γιατρέψουμε τις πληγές μας.
Και επειδή, πολύ σύντομα θα ξαναβρεθούμε για να συζητήσουμε τον προϋπολογισμό του 2021 θα έρθει η ώρα που θα μιλήσουμε για όλα,
θα μιλήσουμε για τις εγκληματικές ευθύνες της Κυβέρνησης στην διαχείριση της πανδημίας,
θα μιλήσουμε για την ανύπαρκτη στήριξη στο σύστημα υγείας,
θα μιλήσουμε για τους πολίτες που αφήσατε στο έλεος της μοίρας τους
θα μιλήσουμε για την κατάρρευση της οικονομίας
και θα μιλήσουμε και για το καλύτερο μέλλον που στερείτε από όλους μας!
Γιατί ευθύνες υπάρχουν και πρέπει να αποδοθούν.
Ευχαριστώ πολύ!
Ακούστε την ομιλία πατώντας στον σύνδεσμο:
https://www.youtube.com/watch?v=pZ9ga1G26_8&feature=emb_logo