Κατά καιρούς ενημερωνόμαστε για διάφορες ποικίλες και πολύ χρήσιμες δράσεις ή πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν δήμοι ανά την Ελλάδα που προσανατολίζονται σε ζητήματα παιδείας και εκπαίδευσης. Η πιο χαρακτηριστική περίοδος συνήθως είναι η αρχή του εκάστοτε σχολικού έτους όπου δράσεις όπως τα διάφορα κοινωνικά φροντιστήρια κάποιων δήμων (και όχι μόνο) ανακοινώνουν τις εγγραφές και τις συναντήσεις εκπαιδευτικών. Πριν από λίγες μέρες όμως ενημερωθήκαμε και για μια εξαιρετική πρωτοβουλία και καινοτόμα δράση του Δήμου Λαρισαίων, τη δημιουργία «Σχολών Γονέων», με στόχο την υποστήριξη και ενδυνάμωση του ρόλου τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω δράση δεν αποτελεί μια μεμονωμένη παρέμβαση αλλά εντάσσεται στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου προγράμματος με τον κατατοπιστικό και παρακινητικό τίτλο «Η Πόλη που Μαθαίνει». Όπως μπορούμε να αντιληφθούμε αποτελεί μια διαρκή και ολοένα εντεινόμενη προσπάθεια εκ μέρους του ίδιου του δήμου να αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς μεταξύ γονέων, εκπαιδευτικών και μαθητών στα ευρύτερα πλαίσια της τοπικής κοινωνίας που συνομιλεί, αλληλεπιδρά και συνδιαμορφώνει ένα περιβάλλον συναντίληψης και συνευθύνης.
Παράλληλα επενεργεί και στην ενεργοποίηση και αφύπνιση όλων των κοινωνικών και αλληλέγγυων δομών της πόλης, καθώς καλούνται να διαδραματίσουν ενεργό και ουσιαστικό ρόλο αξιοποιώντας τα πιο θετικά αντανακλαστικά της τοπικής κοινωνίας. Ωστόσο όλα αυτά για να πετύχουν τους σκοπούς και να επιτελέσουν με αποτελεσματικότητα τους στόχους που τέθηκαν κρίθηκε αναγκαία και η συμμετοχή φορέων όπως η περιφερειακή διεύθυνση εκπαίδευσης. Η δράση αυτή είναι ένα μόνο χαρακτηριστικό δείγμα των πρωτοβουλιών που λαμβάνονται σε άλλους δήμους και τοποθετεί τα ζητήματα της παιδείας και της κοινωνικής πρόνοιας στην κορυφή των προτεραιοτήτων.
Εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί οποιοσδήποτε γιατί τέτοιες δράσεις δε λαμβάνουν χώρα και στην πόλη μας. Η αλήθεια είναι ότι και η Ξάνθη προσπάθησε να κάνει κάτι, έστω ελάχιστο. Πολύ λίγοι γνωρίζουν ότι πέρυσι ξεκίνησε η λειτουργία του Κοινωνικού Φροντιστηρίου από τον Δήμο Ξάνθης, ακόμα λιγότεροι το είδαν από κοντά. Ο λόγος είναι ότι από τη δημιουργία του ανέπτυξε αρκετές προβληματικές και ελάχιστες προοπτικές, καθιστώντας το εγχείρημα αναπόφευκτα αποτυχημένο. Οι άνθρωποι που το ανέλαβαν δυστυχώς αμφιβάλλω αν και οι ίδιοι γνωρίζουν τους σκοπούς και τους στόχους που τέθηκαν και σίγουρα δεν αξιοποίησαν στο έπακρο τις δυνατότητες που άνοιγαν μπροστά τους.
Περιορίστηκαν σχεδόν αποκλειστικά σε έναν οικονομικό σχεδιασμό χωρίς να δημιουργήσουν τις προοπτικές κοινωνικής και θεσμικής διαβούλευσης που θα επέτρεπαν το άνοιγμα και τη διεύρυνση της κοινωνικής συμμετοχής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την περιορισμένη έκταση που προσέφερε το ΤΕΒΑ, την πολύ χαμηλή ανταπόκριση εκ μέρους της κοινωνίας και εν τέλει τη διακοπή της λειτουργίας του. Οι ελάχιστοι εκπαιδευτικοί που απασχολήθηκαν ως ωρομίσθιοι αμείβονταν ελάχιστα με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών και κατά συνέπεια το μεγαλύτερο ποσοστό των αποδοχών τους κατέληξε στον ΕΦΚΑ. Το αποτέλεσμα: έργο μηδέν.
Είναι σαφές ότι οι δυνατότητες ενός δήμου είναι πολύ μεγάλες. Ο δρόμος άλλωστε έχει ανοίξει και πλέον πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε σοβαρά για το πώς θα μπορέσουμε κι εμείς στον δήμο μας να υλοποιήσουμε κοινωνικά χρήσιμες δομές που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας στο σήμερα και το αύριο. Να αξιοποιήσουμε όλα τα δυνατά εργαλεία που μας προσφέρονται και να θέσουμε στόχους για το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Αυτό όμως είναι θέμα Παιδείας και θέλει συνεπή και μεθοδική δουλειά από όσους είναι πρόθυμοι να δουλέψουν, να συνεργαστούν και να διαβουλευτούν με την κοινωνία.
Δημήτρης Πολυχρόνης
Μαθηματικός
Μέλος της δημοτικής κίνησης
«Πολίτες για την Ξάνθη»
