Τρεις μέρες φώναζε η Νέα Δημοκρατία για το… εγκληματικό λάθος της κυβέρνησης. Τρεις μέρες κάγχαζε για την απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ, έσπερνε υποψίες για το ποιους τάχα θέλει να καλύψει ο Τσίπρας. Κι όταν η κυβέρνηση κατέθεσε μια πιο αυστηρή τροπολογία στη Βουλή, όταν απέδειξε ότι δεν καλύπτει κανέναν, τα στελέχη της Ν.Δ. άρχισαν τις προφάσεις. Εν αμαρτίαις.
Η τροπολογία που κλείνει την πόρτα στη συμμετοχή πολιτικών προσώπων στις off shore, τους φάνηκε “δόλια”, τους φάνηκε “αντισυνταγματική”, τους φάνηκε “αντι-ενωσιακή” -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Και “αντιεπιχειρηματική”, διότι αποκλείει “κάθε ικανό άνθρωπο από την εμπλοκή του με τα κοινά”. Κοντολογίς, “ικανός” για πολιτικός είναι, κατά την εκτίμηση της Ν.Δ., μόνο όποιος συμμετέχει στη διοίκηση ή στο κεφάλαιο εταιρειών που έχουν έδρα την αλλοδαπή. Γι’ αυτό και αποχώρησαν από τη Βουλή, όπως λένε. Αφήνοντας 190 βουλευτές από τα υπόλοιπα κόμματα κι όχι μόνο από το “θέατρο σκιών της κυβέρνησης” -αχ τι σου ‘μελλε, καημένε Καραγκιόζη, να σε πιάσουν στο στόμα τους οι ορκισμένοι εχθροί του λαϊκισμού- να ψηφίσουν κάτι “δόλιο”, “αντισυνταγματικό”, “αντιεπιχειρηματικό”.
Ούτε καν την… αμηχανία τους δεν κατάφεραν να κρύψουν οι βουλευτές της Ν.Δ. πίσω από μια άλλη, κατ’ αυτούς “άψογη” τροπολογία, που θα έβαζε το “τέλειο” τέλος όχι στις off shore -αυτό είναι ζήτημα παγκόσμιας διακυβέρνησης, όχι μιας εθνικής Βουλής- αλλά στη διπλή ηθική πολιτικών και κρατικών λειτουργών: να παίρνουν και να εφαρμόζουν αποφάσεις για τη φορολογία που δεν θα ισχύουν για τον εαυτό τους. Δεν έδωσαν ούτε για τα μάτια του κόσμου τη δική τους μάχη για το δημόσιο συμφέρον.
Αντίθετα, τα μάζεψαν και φύγανε. Προφανώς, η αγωνία τους δεν είναι η καλύτερη υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Είναι η υπεράσπιση άλλων, πολύ ιδιωτικών συμφερόντων, αυτών των συμφερόντων που θίγονται όταν κλείνουν ερμητικά τα παραθυράκια, τα οποία υποτίθεται ότι καταδίκαζε η Ν.Δ. επί τρεις ημέρες. Μήπως αυτά τα συμφέροντα βρίσκονται εντός της;
Το Βατερλώ της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν τουλάχιστον θλιβερό. Όχι για τα ίδια τα στελέχη της Ν.Δ. και τον αρχηγό της Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά για τη χώρα. Κάθε χώρα έχει ανάγκη εκτός από κυβέρνηση και μια αντιπολίτευση που να μάχεται με τον δικό της -διαφορετικό- τρόπο για τα συμφέροντα των πολιτών που την εξέλεξαν, επειδή νιώθουν ότι τους εκπροσωπεί.
